ترانه زندانبان Chanson du geôlier

به کجا

زندان­بان

با این کلید خون­آلود

می­روم تا زنی را که دوستش دارم

رها کنم

اگر وقتی مانده باشد

زنی که خود به زندان­اش آوردم

با لطف و بی­رحمی

با پنهان­ترین آرزوهایم

با عمیق­ترین رنج­هایم

میان دروغ­های آینده  

میان سفاهت سوگندها

می­خواهم آزادش کنم

می­خواهم  آزاد باشد

حتی فراموشم کند

از اینجا برود

اما

بازگردد

و باز هم دوستم بدارد

یا کس دیگری را دوست بدارد

اگر کس دیگری را بخواهد

و اگر تنها شدم

و او از اینجا رفت

تنها چیزی که نگه می­دارم

میان گودی هر دو دستم

همیشه نگه می­دارم

تا پایان زندگی

نرمی قلب­هایش است

که عشق آن را شکل داده.

Où vas-tu beau geôlier 
Avec cette clé tachée de sang 
Je vais délivrer celle que j'aime 
S'il en est encore temps 
Et que j'ai enfermée 
Tendrement cruellement 
Au plus secret de mon désir 
Au plus profond de mon tourment 
Dans les mensonges de l'avenir 
Dans les bêtises des serments 
Je veux la délivrer 
Je veux qu'elle soit libre 
Et même de m'oublier 
Et même de s'en aller 
Et même de revenir 
Et encore de m'aimer 
Ou d'en aimer un autre 
Si un autre lui plaît 
Et si je reste seul 
Et elle en allée 
Je garderai seulement 
Je garderai toujours 
Dans mes deux mains en creux 
Jusqu'à la fin des jours 
La douceur de ses seins modelés par l'amour.